TP-LINK Archer MR200-AC750 4G LTE

مودم روتر Archer MR200 در حقیقیت یک روتر بی‌سیم خانگی است که امکان استفاده از اینترنت 4G در آن فراهم شده‌است. ظاهر دستگاه، شباهت زیادی با سایر محصولات سری آرچر (Archer) شرکت سازنده دارد و از همان زبان طراحی برای ساخت بدنه‌ی این محصول استفاده شده‌است. اگر شخصی را به صورت تصادفی روبروی Archer MR200 قرار دهیم، به هیچ وجه تصورش را هم نمی‌کند که این دستگاه یک مودم 4G باشد و در بهترین شرایط، آن را یک مودم ADSL یا یک روتر بی‌سیم خواهد دانست. ابعاد محصول، نوع قرارگیری آنتن‌ها، محل نشانگر‌های LED، پنل پورت‌های پشتی، همه و همه به مودم‌های ADSL شبیه هستند. مگر اینکه با دقت زیاد در پنل پشتی بتوانید شیار سیم‌کارت را پیدا کنید! بدنه‌ی Archer MR200 با استفاده از یک پلاستیک مرغوب مشکی‌رنگ ساخته شده‌است. این بدنه با وجود اینکه از جنس پلاستیک براق است، خط و خش را به خود جذب نمی‌کند و تنها مشکل‌اش، مشکل ذاتی پلاستیک‌های براق در جذب اثر انگشت است. البته با در نظر گرفتن اینکه یک مودم خانگی مثل یک تلفن همراه نیست که دایما بخواهیم آن را در دست بگیریم و جابه‌جایش کنیم، نمی‌توان این مورد را به عنوان نقطه‌ی ضعفی برای محصول به شمار آورد.

در قسمت روبرویی دستگاه، مجموعه‌ای از نشانگرهای LED به چشم می‌خورند. از چپ به راست، شاهد LED پاور، اتصال به اینترنت، فعال بودن اتصال 4G، روشن بودن قابلیت بی‌سیم (Wi-Fi)، اتصال کابل LAN، روشن شدن قابلیت اتصال سریع WPS و نشانگر کیفیت سیگنال دریافتی هستیم. بخش LEDهای نشانگر قدرت سیگنال، شامل چهار عدد LED است که با روشی مشابه تلفن‌های همراه، میزان آنتن را با استفاده از چهار خط نشان می‌دهد؛ به طوری که چهار خط کامل نشان‌دهنده دریافت قوی‌ترین سیگنال و یک خط، نشان‌دهنده ضعیف‌ترین سیگنال دریافتی است. در مورد نشانگر LAN، تنها از یک LED برای چهار پورت LAN استفاده شده‌است. از آنجایی که استفاده از یک LED اختصاصی برای هریک از پورت‌های LAN به شلوغی بیش از حد پنل جلویی منجر می‌شد، این تصمیم تی‌پی-لینک، تصمیمی کاملا قابل درک است و البته قابل دفاع. به این ترتیب، چه از یک پورت LAN استفاده کنید و چه از هر چهار پورت آن، تنها یک LED در پنل جلویی روشن می‌شود. اما در مورد نشانگر فعال بودن 4G، هیچ ابتکاری به کار نرفته و تنها روشن شدن یک LED ساده، کاربر را از برقراری چنین اتصالی مطلع می‌کند. انتظار داشتیم حداقل دو فلش جهت‌دار به سمت بالا و پایین روی این LED به کار می‌رفت تا زمان ارسال و دریافت داده هم مشخص باشد. باقی نشانگرها کاملا طبیعی هستند و نکته‌ی بخصوص و قابل به بیانی ندارند. ای‌کاش در چنین محصول باکیفیتی از یک نمایشگر گرافیکی، حتی از نوع تک‌رنگ استفاده می‌شد تا بتوان اطلاعات بیشتری را پیگیری کرد.

هر دو آنتن‌ بی‌سیم بیرونی به کار رفته در این دستگاه، برای تقویت سیگنال دریافتی سیم‌کارت به کار می‌روند و مشابه آنتن‌های رایج مودم‌های ADSL، برای تقویت سیگنال وای-فای استفاده نمی‌شوند. عمل تقویت سیگنال بی‌سیم وای-فای توسط سه عدد آنتن داخلی انجام می‌شود. این آنتن‌ها بر خلاف تصور عمومی جامعه مبنی بر ضعیف‌بودن آنتن‌های داخلی، عملکرد خوبی دارند و می‌توان در محدوده‌ی یک طبقه از آپارتمان یا شرکت، بازدهی خوبی را از آن‌ها دریافت کرد. شبکه‌ی بی‌سیمی که توسط این مودم روتر ایجاد می‌شود، در دو فرکانس 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز کار می‌کند. در فرکانس 2.4 گیگاهرتز، از استانداردهای بی‌سیم IEEE 802.11 b/g/n پشتیبانی می‌شود و حداکثر نرخ انتقال اطلاعات درون شبکه، معادل 300 مگابیت بر ثانیه است؛ حال اینکه در صورت استفاده از فرکانس 5 گیگاهرتز، استانداردهای IEEE 802.11 a/n/ac در دسترس خواهند بود و نرخ انتقال اطلاعات هم به 433 مگابیت بر ثانیه افزایش پیدا خواهد کرد. عبارتی که تی‌پی-لینک برای معرفی سرعت دستگاه عنوان کرده، AC750 است که بخش AC آن، نشان‌دهنده پشتیبانی از استاندارد IEEE 802.11 ac است و بخش عددی که به سرعت انتقال داده اشاره دارد، از حاصل جمع دو نرخ انتقال 300 و 433 به دست آمده و رو به بالا گرد شده‌است. وجود پشتیبانی از فرکانس 5 گیگاهرتز در این مودم روتر، اتفاق خوبی است که در کمتر مودم سیم‌کارت خوری می‌توان از آن سراغ گرفت. این فرکانس، هم برد بیشتری را در شبکه‌های بی‌سیم به همراه دارد و هم سرعت‌ انتقال داده‌ی بیشتر. در قسمت پایین دستگاه، دو عدد سوراخ برای نصب روی دیوار در نظر گرفته‌ شده‌است تا بتوانید مودم‌تان را به راحتی روی دیوار منزل یا محل کارتان نصب کرده و از شلوغی و بی‌نظمی‌های ناشی از قرارگرفتن دستگاه روی میز جلوگیری کنید.

بخش Basic همان‌طور که از اسم‌اش برمی‌آید، دربردارنده تنظیمات ساده و پیش‌پا افتاده‌ای است که اکثر کاربران به آن نیاز پیدا می‌کنند. تی‌پی-لینک با این حرکت، سعی در این داشته تا کاربران عادی را با اصطلاحات پیچیده و حرفه‌ای درگیر نکند. اقدامی که در نوع خود بسیار پسندیده است. صفحه‌ی ابتدایی بخش تنظیمات ساده، در واقع داشبورد مودم است. اطلاعاتی از قبیل نوع شبکه‌ی مورد استفاده توسط سیم‌کارت (3G, 4G)، نوع فرکانس در حال استفاده توسط روتر (2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز)، تعداد کاربرانی که به صورت باسیم و بی‌سیم به مودم وصل شده‌اند، میزان داده‌ی مصرفی و تعداد SMS های دریافتی در این بخش به مدیر دستگاه نشان داده می‌شود. همه‌ی این موارد در زیرمنوی Network Map از بخش Basic قرار دارند. چهار زیرمنوی دیگر هم با عنوان‌های Internet (اینترنت)، Wireless (بی‌سیم)، Guest Network (شبکه‌ی کاربری مهمان) و Parental Controls (نظارت والدین) در این بخش وجود دارند. در بخش اینترنت می‌توان داده‌های موبایل (Mobile Data) را خاموش یا روشن کرد و در APN (تنظیمات اتصال) ایجاد شده برای دسترسی به داده‌های موبایل، تغییراتی به وجود آورد. در بخش بی‌سیم، این امکان را دارید تا SSID (اسم شبکه بی‌سیم) ایجادشده در هر یک از فرکانس‌های 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز را تغییر دهید و برای هر کدام از آن‌ها، رمزعبور خاصی تعیین کنید. این امکان هم وجود دارد تا کاری کنید SSID یکی از فرکانس‌ها یا هر دوی آن‌ها توسط دستگاه‌های غریبه قابل شناسایی نباشند. راستی، امکان غیرفعال کردن یک یا هر دوی این فرکانس‌ها هم فراهم است. در زیرمنوی شبکه کاربری مهمان، می‌توان یک شبکه‌ی 2.4 گیگاهرتز و یک شبکه 5 گیگاهرتز، با رمز عبور یا بدون آن ایجاد کرد تا کاربران موقتی که قصد استفاده از شبکه‌ی شخصی شما برای دسترسی به اینترنت یا انتقال فایل دارند را به نحو شایسته‌ای مدیریت کرد. در این بخش تنها امکان ایجاد شبکه‌ی بی‌سیم وجود دارد. در منوی تنظیمات پیشرفته، امکانات دیگری مربوط به این بخش وجود دارد که در ادامه درباره آن توضیح خواهیم داد. آخرین گزینه در این منو، بخش نظارت والدین است. همان‌طور که از عنوان این بخش برمی‌‌آید، امکاناتی در آن گنجانده شده تا والدین بتوانند بر دسترسی فرزندان‌شان به اینترنت نظارت داشته‌باشند. والدین در این بخش می‌توانند تعداد ساعت دسترسی فرزند را بر حسب MAC Address گجت‌های فرزند خود محدود کنند و مشخص کنند که فرزندشان در چه ساعاتی از هریک از روزهای هفته مجاز است به اینترنت دسترسی داشته‌باشد. همچنین، امکان تعیین کلیدواژه‌ها و URL‌های ممنوعه هم وجود دارد تا در صورتی که فرزند، مورد خاصی را جستجو کرد، با محدودیت دسترسی مواجه شود.

در بخش تنظیمات پیشرفته، با دریایی از امکانات روبرو خواهید شد. واقعا مشخص نیست آن‌زمان که تی‌پی-لینک تصمیم به تولید چنین دستگاهی گرفته، می‌خواسته یک روتر بی‌سیم عالی بسازد یا یک مودم سیم‌کارت‌خور خیلی خوب! چرا که Archer MR200 ، ترکیبی ایده‌آل از دو دستگاه این‌چنینی است. مخصوصا بعد از دیدن صفحه تنظیمات پیشرفته، بیشتر به درستی این ادعا پی خواهید برد. در صفحه اول بخش تنظیمات پیشرفته که همان زیرمنوی Status است، داشبوردی تماما متنی را خواهید دید که دیگر مثل داشبورد بخش تنظیمات اولیه، گرافیکی نیست و اطلاعات بیشتری را از آن‌چه در حال حاضر در جریان است، ارایه می‌دهد. اطلاعاتی از قبیل آدرس IP، آدرس MAC، اطلاعات DNS و DHCP و نرخ لحظه‌ای آپلود و دانلود را می‌توان در این بخش کنترل کرد. همان‌طور که پیش‌تر هم گفتیم، شاید اگر تی‌پی-لینک در Archer MR200 به سبک مودم‌های همراه 3G و 4G از یک نمایشگر گرافیکی در پنل جلوی دستگاه استفاده می‌کرد، کاربران خوشحال‌تر می‌شدند؛ طوری که بخشی از اطلاعات مودم (از قبیل سرعت آپلود و دانلود، تعداد کاربران متصل و میزان حجم داده‌ی مصرف‌شده) در این نمایشگر نشان داده‌ می‌شدند. با این حال، وجود داشبورد کامل در پنل تحت مرورگر تا حدی این کمبود را جبران می‌کند.

مورد بعدی، Network (شبکه) نام دارد که از باقی موارد پیچیده‌تر است و خود، چند زیرِ زیرمنو دارد. در این بخش می‌توان دریافت داده در حالت معمولی یا رومینگ را روشن و خاموش کرد، سقف مصرف داده ماهانه را مشخص کرد، DHCP Server را دستکاری کرد یا تنظیمات DNS و WAN و VPN را تغییر داد. زیرمنوی بعد از Network، بخش SMS است. در این بخش امکان خواندن SMSهای دریافتی، ارسال SMS جدید و مشاهده SMSهای ارسالی وجود دارد.

بخش بعد، Wireless (بی‌سیم) نام دارد که تنظیمات کاملی بر قابلیت بی‌سیم روتر در اختیار کاربر قرار می‌دهد. مدیریت SSID، مدیریت رمزهای عبور، نوع امنیت بی‌سیم، شیوه‌ی رمزگذاری داده‌ها، نوع فرکانس استفاده شده، استاندارد بی‌سیمی که به کار گرفته می‌شود، کنترل کردن قابلیت WPS و فیلترینگ بر اساس آدرس MAC از مهم‌ترین مواردی هستند که در این قسمت با آن‌ سروکار داریم. البته قابلیت گزارش‌گیری مصرف داده بر اساس آدرس MAC و تعیین زمان روشن و خاموش‌شدن قابلیت بی‌سیم، دو امکان خوب دیگری هستند که نباید بر وجود آن‌ها در این قسمت، چشم پوشید. در قسمت بعدی که Guest Network (شبکه کاربری مهمان) نام دارد، می‌توانید دقیقا مشخص کنید چه نوع شبکه‌ای و با چه فرکانسی برای کاربران مهمان ساخته شود، رمز عبور هر کدام چه باشد، چه بخش‌هایی از شبکه در دسترس کاربران مهمان باشد و مواردی از این دست. این بخش، رابطه‌ی نزدیکی با بخش Bandwidth Control (کنترل پهنای باند) دارد. باید قبل از هرگونه تغییر در این بخش، از قسمت کنترل پهنای باند مشخص کنید کاربران مهمان با چه سرعتی می‌توانند داده‌ها را آپلود و دانلود کنند. پس از شبکه کاربری مهمان، به قسمت NAT Forwarding می‌رسیم که در آن، قابلیت‌های پیشرفته‌ی مورد نیاز مدیران شبکه از قبیل Virtual Server (سرور مجازی)، Port Triggering و DMZ و UPnP قرار دارند. قسمت بعدی، همان بخش نظارت والدینی است که در منوی تنظیمات ساده هم وجود داشت و تنها با کمی تغییر، به منوی تنظیمات پیچیده راه پیدا کرده‌است. در بخش بعدی، شاهد قسمت کنترل پهنای باند هستیم که پیش از این در مورد وظیفه‌اش کمی توضیح دادیم. در بخش کنترل پهنای باند می‌توان دقیقا مشخص کرد که چه محدوده‌‌ای از IP ها قادرند با چه سرعتی آپلود و دانلود داشته‌باشند. در واقع در این بخش، مجموع کلی نرخ آپلود و دانلود تعیین می‌شود و با رعایت اولویت‌بندی، در اختیار زیرگروه‌های کاربری قرار می‌گیرد. بخش بعدی با نام Security (امنیت) آمده‌است که در آن‌ امکان تنظیم لیست سیاه و سفید برای دسترسی به شبکه قرار داده‌ شده‌است. بخش آخر هم System Tools (ابزارهای سیستمی) نام دارد و تنظیمات کلی سیستم از قبیل ساعت و تاریخ، بروزرسانی Firmware، بکاپ‌گیری و بازیابی تنظیمات، عیب‌یابی و تغییر در تنظیمات ورود به پنل مدیریت در آن قرار گرفته‌اند.

متاسفانه هرچه بخش تنظیمات پیشرفته را زیر و رو کردیم، نشانی از ‌قابلیت شماره‌گیری کدهای USSD نیافتیم. درست که امکان شارژ مجدد سیم‌کارت و خرید بسته‌های دیتا از طریق پنل آنلاینی که اپراتورها در اختیار مشتری قرار می‌دهند امکان‌پذیر است؛ اما هنوز تعداد زیادی از کاربران یا از وجود این قابلیت مطلع نیستند یا در زمان مورد نظر، به اینترنت دسترسی ندارند تا بتوانند چنین کاری را انجام دهند. باید اعتراف کرد که چنین نقطه ضعفی در این مودم به شدت احساس می‌شود؛ قابلیتی که می‌توانست تصمیم کاربران را در مورد خرید این مودم نهایی کرده و آن‌ها را قانع کند تا چنین دستگاهی را خریداری کنند. به علاوه، امکان مجبور کردن مودم به کار در حالت 3G یا 4G وجود ندارد و دستگاه در این زمینه، هیچ اختیاری برای مصرف‌کننده قایل نیست. مودم Archer MR200 خودش تصمیم می‌گیرد که از شبکه 3G استفاده کند یا 4G و تنها با شروع استفاده از شبکه 4G به وسیله روشن شدن یک نشانگر LED در پنل جلویی، کاربر را از این موضوع مطلع می‌کند. با این حال، Archer MR200 هنوز هم دستگاه خوبی است که کیفیت ساخت بالایی دارد و امکانات خیلی‌خوبی ارایه می‌دهد. خرید مودم اینترنت، آن‌قدرها کار سختی نیست. کافی است بدانید انواع ارتباط اینترنتی با یکدیگر چه تفاوت‌هایی دارند، هر کدام چه مزیت‌ها و نقاط ضعفی دارد. Archer MR200 ویژگی‌های مثبت و قابل اعتنای زیادی دارد؛ اما تعدادی ضعف هم در آن به چشم می‌خورد که نبودشان می‌توانست از این محصول، یک محصول آرمانی بسازد. انتخاب با شما است؛ اگر Archer MR200 را انتخاب کرده‌اید، دیگر تردیدی به دل راه ندهید. راه درست روبروی شما است…