در دنیای امروز ، زندگی انسان ها بیش از پیش تحت تاثیر ابزارهای رسانه ای و امکانات ارتباطی قرار گرفته است. امکاناتی که همگی به کمک اینترنت فراهم شده اند تا تبادل اطلاعات در نقاط مختلف دنیا در سریع ترین زمان ممکن انجام پذیرد.

اما این ارتباطات تنها محدود به زمین نمی شود و در واقع هرجا که ردپایی از انسان در آن جا باشد، اینترنت نیز یافت می شود. متصل بودن به اینترنت به خصوص برای انتقال داده های جمع آوری شده توسط فضانوردان و هم چنین سفینه های فضایی و کاوشگرها بسیار ضروری است.

بد نیست بدانید مفهوم اینترنت فضایی به هیچ وجه مقوله جدیدی نیست و زمانی که اولین کاوشگرهای فضایی به منظومه شمسی فرستاده شدند، برقراری ارتباط با آن ها از طریق امواج رادیویی بسیار مورد توجه قرار گرفت.

در روش مذکور، از آنتن‌ های مستقر در سطح زمین به عنوان ورودی‌ ها و دروازه ‌های تبادل اطلاعات با کاوشگرهای فضایی استفاده می‌ شد. در همان ابتدای به کار گیری این روش، مشکلاتی وجود داشت؛ برای مثال این که برای هر ماموریت فضایی می بایست از یک پروتکل ارتباطی اختصاصی استفاده می ‌شد تا این که دانشمندان ناسا تصمیم گرفتند با توجه به افزایش ماموریت‌ های فضایی، از یک روش استاندارد و واحد برای ایجاد ارتباط با کاوشگرها و فضاپیماها بهره بگیرند. همین موضوع باعث شد تا اینترنت فضایی به عنوان نتیجه پیشرفت ‌های به‌ دست آمده در زمینه ایجاد یک استاندارد واحد ارتباطی در فضا پدید آید و امروزه سرعت آن حتی از سرعت اینترنت در زمین هم بالاتر باشد.

اما جرقه اولیه اینترنت در فضا چگونه زده شد؟ اوایل سال 2010 میلادی، ناسا اعلام کرد پس از سال‌ ها تلاش، فضانوردان از این پس می‌توانند در ایستگاه فضایی بین ‌المللی یا همان ISS به شبکه اینترنت دسترسی داشته باشند، البته سرعت اینترنت فضایی در آن زمان چندان بالا نبوده، اما با این حال برای کاوشگران بسیار کاربردی محسوب می شد و این امکان را در اختیار فضانوردان قرار می داد تا از آنچه در سطح زمین اتفاق می‌افتد، مطلع شوند یا از این راه با اعضای خانواده و دوستانشان در ارتباط باشند.

جالب است بدانید که تی‌‌جی‌کریمر، نخستین فضانوردی است که اولین پیام توییتری را از ایستگاه بین‌المللی فضایی ارسال کرد. توییت او هم به نوعی مربوط به ورود اینترنت به فضا بود. در حقیقت فضانوردان ایستگاه فضایی در نخستین روزهای سال 2010 میلادی، با نصب بسته نرم‌افزاری ویژه توانستند برای نخستین بار به صورت وایرلس به شبکه جهانی اینترنت متصل شوند و ورود فضا به دنیای وب را جشن بگیرند.

در حال حاضر سرعت انتقال اطلاعات از مریخ به زمین تنها حدود 6 مگابایت در ثانیه است و برای اینکه بتوان یک عکس با کیفیت بالا را از سیاره سرخ به زمین مخابره کرد، بیش تر از 90 دقیقه زمان لازم است. اما محققان ناسا در تلاش هستند با استفاده از سیستم ارتباطی پیشرفته مبتنی بر امواج لیزر، زمان ارسال اطلاعات از زمین به مریخ و برعکس را به میزان قابل توجهی کاهش دهند تا به این ترتیب 90 دقیقه به 5 دقیقه کاهش یابد.

با این وجود، ناسا در زمین از سرعتی فوق العاده بالا بهره می برد؛ به طوری که اگر بخواهیم تنها یک سازمان را معرفی کنیم که هیچ گاه نگرانی از استریم ویدیوها به صورت اچ دی ندارد، قطعاً آن سازمان ناسا است. فناوری اینترنت ناسا موسوم به شبکه سایه در واقع شبکه ای خصوصی است که این سازمان برای ارسال و دریافت اطلاعات در سراسر آمریکا از آن استفاده می کند و سرعت آن به مقدار باورنکردنی 91 گیگابیت بر ثانیه می رسد.

به هر حال توسعه اینترنت فضایی می تواند در روند مخابره اطلاعات بین زمین و سیارات دیگر منظومه شمسی بسیار موثر واقع شود. بدون شک در آینده‌ای نه‌ چندان دور، اینترنت در اعماق منظومه شمسی گسترش پیدا خواهد کرد و خیلی دور از انتظار نیست که این دستاورد بتواند زمینه‌ ساز فراهم ساختن یک سیستم ارتباطی برای سفر انسان‌ها به نقاط دیگری از عالم هستی شود.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

جستجو در سایت

دسته بندی ها

  • بر اساس شبکه
  • 3G
درحال بارگذاری ...
بستن
مقایسه